Ο τουρισμός αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους οικονομικούς τομείς παγκοσμίως, με άμεση συμβολή στην ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών.
Ωστόσο, η αλόγιστη τουριστική δραστηριότητα έχει προκαλέσει σοβαρές περιβαλλοντικές πιέσεις, ειδικά σε ευαίσθητες περιοχές. Η υπερκατανάλωση φυσικών πόρων, η ρύπανση του αέρα και των υδάτων, η διάβρωση ακτών και η καταστροφή οικοσυστημάτων είναι μόνο μερικά από τα αρνητικά φαινόμενα που σχετίζονται με τον μαζικό τουρισμό. Συχνά, η απουσία σχεδιασμού και ελέγχου οδηγεί σε φαινόμενα "τουριστικής υπερφόρτωσης", που πλήττουν τόσο το περιβάλλον όσο και την ποιότητα ζωής των κατοίκων.
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα είναι το αποτύπωμα άνθρακα που δημιουργείται από τις μετακινήσεις, ιδιαίτερα με αεροπλάνα και ιδιωτικά μέσα μεταφοράς. Παράλληλα, η αυξημένη ζήτηση σε ενέργεια και νερό από ξενοδοχειακές μονάδες, συχνά σε περιοχές με ήδη περιορισμένους φυσικούς πόρους, επιδεινώνει την κατάσταση. Επιπλέον, τα απόβλητα, τα πλαστικά και τα λύματα από τουριστικές επιχειρήσεις και επισκέπτες επιβαρύνουν τα οικοσυστήματα και απειλούν την τοπική βιοποικιλότητα.
Η λύση βρίσκεται στην προώθηση ενός βιώσιμου και υπεύθυνου τουρισμού. Οικοτουρισμός, αγροτουρισμός και ήπιες μορφές τουρισμού που σέβονται το περιβάλλον και την πολιτιστική ταυτότητα των προορισμών μπορούν να αντιστρέψουν την αρνητική τάση. Οι τοπικές αρχές και οι επιχειρήσεις μπορούν να εφαρμόσουν στρατηγικές διαχείρισης, όπως πιστοποιήσεις αειφορίας, επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και υιοθέτηση πρακτικών εξοικονόμησης πόρων. Παράλληλα, η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των επισκεπτών είναι καθοριστικής σημασίας.
Ο τουρισμός δεν χρειάζεται να είναι επιβλαβής για το περιβάλλον. Με σωστό σχεδιασμό, πολιτική βούληση και συνεργασία μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων, μπορεί να αποτελέσει μοχλό περιβαλλοντικής προστασίας και κοινωνικής συνοχής. Η Ελλάδα, με τον πλούτο της σε φυσική ομορφιά και πολιτιστική κληρονομιά, έχει όλες τις προϋποθέσεις για να αποτελέσει παγκόσμιο πρότυπο βιώσιμου τουρισμού
